آبله قناری

آبله قناری:

فرم پوستی شایع ترین است، اما شکل سپتی سمی یا پنومونی نیز مشاهده می شود. بامبل فوت، از دست دادن انگشتان پا به دلیل عفونت باکتریایی ثانویه ممکن است عاقبت عفونت آبله قناری باشد.

آبله قناری همچنان یک مشکل مهم در  قناری ها و گونه های خاص فنچ است. در شکل پنومونی یا سپتی سمی، مشکلات تنفسی به دلیل وجود مشکلات  حفره بینی، نای و ضایعات ریوی دیده می شود. مرگ و میر بالا را می توان با مرگ حاد، تنگی نفس تنفسی، ورم ملتحمه، کموز یا سندرم پرنده بیمار (افسردگی، بی اشتهایی) مشاهده کرد. قناری هایی که در مرحله حاد زنده می مانند، ضایعات پوستی ایجاد می کنند.

عفونت های ویروس آبله در پرندگان وحشی در طبیعت بسیار رایج است. همه احتمالاً فنچ، گنجشک یا سار را با تورم‌های مجزا روی انگشتان پا مفصل زانویی یا چشم‌های متورم دیده‌ شده است

آبله کبوتر نیز در بین کبوترهای وحشی نسبتاً رایج است، اما مطمئناً می تواند به کبوترهای اهلی که برای مسابقه نگهداری می شوند سرایت کند. پرندگان جوان بیشتر مستعد ابتلا هستند. برخی از ضایعات آبله در کبوترها فرورفته در پوست  و تیره رنگ هستند. حتی پرندگان دریایی مانند پافین نیز دچار ضایعات آبله پوستی شده اند.

آبله شاهین در انواع شاهین ها  بسیار رایج است. ضایعات معمولاً در قسمت‌های بدون پر بدن، یعنی پاها (ساق‌ها) و مفاصل زانویی، پلک‌ها و اطراف بینی و شکاف کام  وجود دارند.

تشخیص:

تشخیص از طریق شرح حال، عدم پاسخ قابل توجه به آنتی بیوتیک ها و بیوپسی ضایعات است. گسترش بیماری معمولاً آهسته است و این یکی از بیماری‌هایی است که حداقل در جوجه‌ها دیده می‌شود که واکسیناسیون در مواجهه با شیوع ممکن است مناسب باشد. عفونت آنقدر آهسته گسترش می‌یابد که زمان کافی برای موثر شدن واکسیناسیون در بقیه گله وجود دارد. بررسی هیستوپاتولوژیک هیپرپلازی اپیدرمی با دژنراسیون بالونی و انکلوزیون های ائوزینوفیلیک داخل سیتوپلاسمی بزرگ را نشان می دهد. جداسازی ویروس و میکروسکوپ الکترونی ممکن است در موارد آبله قناری سپتی سمیک ضروری باشد، زیرا ضایعات بافت شناسی ممکن است تشخیصی نباشند.

تشخیص های افتراقی:

تشخیص های افتراقی برای فرم آبله مرطوب شامل کمبود ویتامین A، تریکومونیاز، کاندیدیاز، آسپرژیلوزیس، عفونت های باکتریایی و فقط در آمازون ها، ویروس هرپس تراکئیت آمازون است. برای شکل خشک آبله، گرانولوم های باکتریایی و مایکوباکتریایی و تومورهای مختلف منتفی هستند. برای شکل پنومونی/سپتی سمی در قناری ها، عفونت های باکتریایی تفاوت های اولیه هستند.

درمان:

درمان با تزریق ویتامین A، مایع درمانی، تغذیه اجباری و آنتی بیوتیک ها یا ضد قارچ های مناسب برای عفونت های ثانویه حمایتی است. ضایعات ویروسی به خودی خود پسرفت می کنند، اما ممکن است تا 6 هفته طول بکشد تا برطرف شوند.

پیش گیری :

پرندگان جدید را قرنطینه کنید. واکسن آبله مرغان یک ویروس زنده اصلاح شده آبله بوقلمون است که با استفاده از تکنیک پرده بالی یا خراش در ناحیه تار بال تزریق می شود. یک واکسن آبله طوطی سانان  کشته شده به طور دوره ای در دسترس بوده است و تاکنون در پیشگیری از آمازون اپاکس و آگاپورنیس پاکس موثر به نظر می رسد. با این حال، به دلیل نادر بودن موارد در پرندگان طوطی سان در چند سال گذشته، واکسیناسیون در حال حاضر به ندرت انجام می شود و ممکن است تهیه واکسن دشوار باشد. یک واکسن جداگانه برای آبله قناری موجود است که با تکنیک wingweb stick تجویز می شود.