بیماری نیوکاسل حاد پرندگان

بیماری نیوکاسل حاد پرندگان 

به دنبال شیوع شدید بیماری در نیوکاسل در انگلیس ، این بیماری در سال 1926 رسماً شناسایی و نامگذاری شد. اپیدمی نیوکاسل تقریباً جمعیت طیور منطقه را از بین برد.

اولین شیوع مهم صنعت مرغداری در ایالات متحده در سال 1971-1972 در کالیفرنیا رخ داد. ویروس نیوکاسل بیش از 1300 گله را آلوده کرد. تقریباً 12 میلیون پرنده برای کمک به جلوگیری از شیوع ویروس مردند یا حذف جمعیتی شدند

شیوع بیماری نیوکاسل حاد پرندگان  در سال 1971 ، وزارت کشاورزی ایالات متحده (USDA) را بر آن داشت تا یک برنامه قرنطینه ای برای پرندگان وارد شده به ایالات متحده ایجاد کند. همه گونه های پرندگان که به ایالات متحده وارد می شوند باید به مدت 30 روز قرنطینه شوند و از نظر عفونت ویروسی نیوکاسل آزمایش شوند. متأسفانه بسیاری از پرندگان به طور غیرقانونی به ایالات متحده وارد می شوند و ممکن است بیماری های مسری داشته باشند. طوطی ها که به طور غیرقانونی وارد می شوند بسیار خطرناک هستند زیرا می توانند ویروس نیوکاسل را حمل و گسترش دهند اما هیچ علائمی از این بیماری را نشان نمی دهند.

در سال 2002 شیوع مجدEXOTIC NEWCASTLE DISEASE  در جنوب کالیفرنیا وجود داشت. این بیماری  از طیور خانگی  آغاز شد و به مرغداری تجاری در کالیفرنیا گسترش یافت. این بیماری همچنان به سایر طیور خانگی  در نوادا ، تگزاس و آریزونا گسترش یافت. این شیوع 160 میلیون دلار به صنعت طیور خسارت وارد کرد

افرادی که تماس مستقیمی با پرنده ای دارند که ویروس نیوکاسل دارد ممکن است به التهاب ملتحمه مبتلا شود. این یک اتفاق نادر است اما در کارگران مرغداری ، دامپزشکان و آسیب شناسان که در حال کنترل پرندگان آلوده هستند ، ثبت شده است.

موارد مشکوک به بیماری حاد پرندگان  نیوکاسل در پرندگان باید به دفتر محلی بخش کشاورزی ایالات متحده گزارش شود. هر ایالت ممکن است پروتکل های کمی متفاوتی در مدیریت عفونت های ویروسی نیوکاسل داشته باشد.

بیماری نیوکاسل حاد پرندگان همچنین بیماری دیستمپر  پرندگان ، بیماری نیوکاسل ولوژنیک ویسروتروپیک (VVND) و عفونت ویروسی نیوکاسل نیز نامیده می شود. بیماری نیوکاسل حاد پرندگان  یک بیماری بسیار مسری و جدی است. این ویروس به سلول های دستگاه تنفسی ، گوارشی و سیستم عصبی مرکزی حمله کرده و به آنها آسیب می رساند.

علائم بیماری نیوکاسل در پرندگان

علائم بسته به سویه ویروس و گونه پرندگان متفاوت خواهد بود:

ترشحات چشم و بینی

سرفه کردن

عطسه کردن

اسهال خونی

اسهال آبکی و سبز

ورم دور چشم

پیچ خوردن سر و گردن

مشکل تنفس

توقف نسبی یا کامل تولید تخم مرغ

تخمهای تولید شده می توانند از نظر شکل ، رنگ ویا سطح غیر طبیعی باشند

افسردگی

ضعف

ناهماهنگی

دورخود چرخیرن

لرزش

فلج جزئی یا کامل

مرگ ناگهانی

سویه های مختلف بیماری وجود دارد:

ولوژنیک نوروتروپیک که این سویه حاد پرندگان  و کشنده است. تلفات گله معمولاً 100٪ است و پرندگان را در هر سنی می کشد

مزوژنیک - عفونت متوسط ​​، مرگ و میر معمولاً فقط در پرندگان جوان است

لنتوژنیک که  ممکن است عفونت تنفسی خفیف ایجاد شود. این سویه بیماری به ندرت در پرندگان بالغ دیده می شود (سویه لنتوژنیک می تواند بدون علامت باشد)

عامل بیماری نیوکاسل در پرندگان

عفونت نیوکاسل توسط ویروس پارامیکسو ویروس سروتیپ 1 (PMV-1) ایجاد می شود که می تواند از طریق انتقال یابد:

بلعیدن غذا یا آب آلوده

استنشاق ویروس

ویروس می تواند به پوسته تخم مرغ نفوذ کرده و جنین را آلوده کند

تماس با مدفوع یا ترشحات آلوده

افراد ویروس را روی دست ، کفش ویا لباس های خود پخش می کنند

تجهیزات و بسترهای آلوده علت اصلی انتشار ویروس در گله های طیور است

تشخیص بیماری نیوکاسل در پرندگان

دامپزشک پرندگان می خواهد بداند چه علائمی را در پرنده خود مشاهده کرده اید و چه زمانی این علائم را شروع شده است . دامپزشک  متخصص پرندگان ممکن است سوال کند که پرنده را از کجا خریداری کرده اید و آیا گواهی تأیید واردات قانونی پرنده به شما نشان داده شده است.

سپس دامپزشک متخصص پرندگان  یک معاینه فیزیکی بر روی بیمار انجام می دهد که ممکن است شامل گوش دادن به قلب و ریه های پرنده  باشد. تون عضله پرنده و ناحیه شکم را لمس کند. یک سواب از حلق و مدفوع بیمار و در آزمایشگاه تشخیصی آزمایش کند. وی همچنین ممکن است شمارش کامل خون (CBC) و آزمایش الایزا (ELISA) را توصیه کند.

درمان بیماری نیوکاسل در پرندگان

هیچ درمانی برای بیماری Exotic Newcastle Disease وجود ندارد. تزریقاتی از سرم  هایپر ایمیون وجود دارد که می تواند به پرندگانی که در معرض این بیماری هستند اما علائم بالینی نشان نداده اند ، تجویز شود. برای بیماران مبتلا به سویه های خفیف تر از عفونت های ویروسی نیوکاسل ممکن است برای کمک به عفونت های باکتریایی ثانویه آنتی بیوتیک تجویز شود. پرندگان مبتلا به ویروس نیوکاسل باید در قرنطینه نگهداری شوند.

بهبود بیماری نیوکاسل در پرندگان

در بیشتر موارد ، عفونت ویروسی نیوکاسل در پرندگان کشنده است. دامپزشک ممکن است یوتانازی را پیشنهاد کند. پرندگان حیوانات خانگی که از این بیماری جان سالم به در می برند ممکن است برای مدت طولانی در قرنطینه باقی بمانند.