بیماری پاچکو در پرندگان

بیماری پاچکو در پرندگان به علت ویروس هرپس ایجاد می شود و بیشتر پرندگان در خانواده طوطیسانان  به آن حساس است (انواع طوطی ها ، ماکائوها ، طوطی های آمازون ، پارکیت ها ، کاکاتوها ، کوکاتیل ها ، مرغ عشق ها ، لوری ها و کانورها) ، گرچه به ندرت اتفاق افتاده ولی در خانواده های دیگر پرندگان یافت می شود. در بعضی از گونه ها می تواند باعث هپاتیت ویروسی و در گونه های دیگر پاپیلوماتوز داخلی شود. این می تواند برای برخی از گونه ها کشنده باشد در حالی که به نظر می رسد گونه های دیگر در برابر بیماری مقاومت دارند.

بیماری پاچکو (Pacheco) بیماری ویروسی  در پرندگان است که توسط هرپس ویروس ایجاد می شود. عفونت ویروسی در ریشه این بیماری عمدتا به پرندگان در خانواده  طوطی ها حساس است.

علائم بیماری پاچکو در پرندگان

از نظر تاریخی ، به نظر می رسد که طوطی های  دنیای قدیم نسبت به طوطی های دنیای جدید مقاومت بیشتری دارند. در اینجا برخی از علائمی که ممکن است مشاهده کنید وجود دارد:

بی حالی

اسهال

پرهای ژولیده

سینوزیت

بی اشتهایی

ورم ملتحمه

لرزش گردن ، بالها و پاها

تغییر رنگ ادرار و مدفوع در بعضی از پرندگان ممکن است دیده شود

برخی از این علائم در حدت  متفاوت عامل بیماری و در مراحل مختلف گسترش بیماری دیده می شوند.

فقط یک نوع بیماری پاچکو  در پرندگان وجود دارد و کاملا کشنده است. در حقیقت ، موارد بسیاری وجود دارد که پرندگان در یک روز مشخص  پس از به ظاهر طبیعی بودن در روز قبل ، مرده پیدا شده اند. پرندگان مرده ظاهراً هیچ علائم قابل مشاهده ای قبل از مرگ نداشته است ، بنابراین نمی توان کمک دامپزشکی دریافت کرد. این بیماری به ندرت توسط متخصصان دامپزشکی قبل از مرگ شناسایی  می شود و پرندگان می توانند ظرف چند ساعت پس از بروز برخی علائم بالینی مرده یافت  شوند.

عامل  بیماری پاچکو  در پرندگان

این بیماری توسط تعدادی ویروس در خانواده  هرپس ویریده ( Herpesviridae)ایجاد می شود که از نزدیک با هم رابطه دارند. پس از کشف آن در برزیل ، مشخص شد که طی چند روز برای پرندگان آلوده می تواند کشنده  باشد . تحقیقات نشان داده است که ویروس می تواند در مدفوع و ترشحات بینی پرندگان آلوده در طی 3 تا 7 روز پس از آلودگی ریخته شود ، بیماری پاچکو به شدت مسری است و ویروس را قادر می سازد تا به سرعت یک مرکز پرورش پرندگان  آلوده کند . بعضی از پرندگان در طی 4 تا 5 روز از قرار گرفتن عامل بیماری  در معرض شواهدی از عفونت نشان داده اند. در حالی که این بیماری در وهله اول از طریق تماس با مدفوع آلوده و ترشحات بینی منتقل می شود ، ویروس پایداری قابل توجهی در خارج از میزبان به صورت گرد و غبار یا آئروسل نشان می دهد.

استنشاق این گرد و غبار یا آئروسل یک روش دیگر  برای انتقال است. ویروس همچنین از طریق غذای آلوده و آب آشامیدنی و همچنین توسط سایر سطوح آلوده به طور بالقوه قابل انتقال است. این بیماری به صورت عمودی نیز منتقل می شود. به عنوان مثال از مادر به جنین منتقل می شود ، بنابراین باید در فرآیند تولید مثل بیشتر مراقبت شود زیرا مادران می توانند ناقل ویروس باشند در حالی که خودشان علایم بیماری را نشان نمی دهند .

تشخیص بیماری پاچکو در پرندگان

از آنجا که برخی از پرندگان هرگز علائم بالینی یا علائم ذکر شده در بالا را نشان نمی دهند ، ممکن است متخصص پرندگان قبل از این که بیماری میزبان را از بین ببرد ،  متوجه درگیری با بیماری  نشود. اکثر دامپزشکان تشخیص آزمایش پرندگان مرده  را با آزمایش پس از مرگ (کالبدگشایی ) تأیید می کنند. در پرنگان  مرده یا زنده ، دامپزشک  متخصص پرندگان احتمالاً آزمایش PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) را انجام می دهد تا عاملی  را که در آلوده شدن پرنده شما مقصر است ، شناسایی کند  وی به دنبال DNA اختصاصی ویروس هرپس ویروس پرندگان  (AHV) خواهد بود. اگر پرنده شما ازبین رفته باشد  ، ویروس هنوز در کبد ، کلیه ، روده یا مدفوع قابل شناسایی است.

برای سلامتی و ایمنی مرکز پرورش پرندگان زینتی بسیار مهم است که آزمایش را برای تأیید تشخیص انجام دهند حتی اگر پرنده شما از بین رفته باشد زیرا ممکن است اقدامات احتیاطی برای محافظت از پرندگان باقیمانده شما لازم باشد. پرندگان باقیمانده در مرکز پرورش پرندگان باید از نظر وجود ویروس مورد آزمایش قرار گیرند و هر گونه پرنده جدید در مرکز پرورش پرنگان باید حداقل 6 هفته قبل از ورود به مرکز پرورش پرنده جدا و مشاهده شود.

هیچ درمانی برای این  بیماری در پرندگان وجود ندارد زیرا این بیماری از سرعت سریع و بالایی برخوردار است. بسیاری از پرندگان قبل از بروز علائم بالینی از بین میروند  و درمان آن را برای پرندگان مبتلا غیرممکن می کند. کسانی که تا زمان بروز علائم بالینی زنده می مانند طی دو روز دیده شده که ازبین میروند . به محض کشف این بیماری در مرکز پرورش پرندگان ، آزمایش پرندگان دیگر از نظر وجود ویروس بسیار مهم است ، چه علائمی داشته باشند و چه نشان ندهند. جداسازی برای آن دسته از پرندگانی که از نظر ویروسی مثبت هستند حداقل تا زمانی که مشخص شود آلوده یا ناقل ویروس هستند ، ضروری است.

برخی از پرندگانی که آزمایش مثبت دارند ممکن است هرگز علائمی از بیماری نشان ندهند و بعضی دیگر ممکن است به یک ایمنی نسبی  به آن را کسب نمایند اما این اتفاق ممکن است 60 تا 90 روز طول بکشد. آزمایش مجدد پس از 60 تا 90 روز بعد احتمالاً به شما نشان می دهد كه كدام پرنده را باید برای همیشه آلوده در نظر گرفت. انتظار می رود که این پرندگان علائم بالینی بیماری را نشان دهند ، همچنین ویروس را در مدفوع و ترشحات بینی خود همانطور که در بالا ذکر شده دفع کنند .

بهبود بیماری پاچکو  در پرندگان

از آنجا که بیماری پاچکو در پرندگان بسیار مسری است ، به سرعت در سایر پرندگان مشابه شیوع می یابد و از نظر بیماری بسیار حاد و کشنده است  ، بسیار مهم است که تلاش برای محافظت از پرندگان دیگر درسالن پرورش پرنده  ، روش های پیشگیری را در نظر بگیرید.

همانطور که در بالا ذکر شد ، هنگامی که این بیماری درسالن پرورش پرنده کشف شد ، باید اقدامات لازم را برای تعیین میزان عفونت و جدا کردن پرندگانی که به طور دائم آلوده شده اند انجام دهید تا پرندگانی که آزمایش ویروس هرپس پرندگان (AHV) مثبت ندارند ، شانس بیشتری برای عدم مواجه با ویروس داشته باشند .

همچنین ، بسیار مهم است که هر پرنده جدیدی را که به محل  پرورش پرندگان وارد می  شوند را قرنطینه و آنها را به مدت حداقل 6 هفته قبل از معرفی آنها به سالن پرورش پرندگان جدا نگهداری کنید .ویروس این  بیماری برای پرندگان بسیار خطرناک است ، به ویژه در خانواده طوطی ها  ، برداشتن هر اقدامی برای محافظت از جمعیت پرندگان زینتی  حیاتی است.