هموکروماتوز یا بیماری ذخیره آهن

هموکروماتوز یا بیماری ذخیره آهن

هموکروماتوز یک بیماری بالقوه کشنده است که در اثر ذخیره بیش از حد آهن در کبد و سایر اندام های اصلی پرندگان در قفس ایجاد می شود بیماری ذخیره آهن ، علت یا پاتوژنز این بیماری به طور کامل شناخته نشده است ، اگرچه تحقیقات نشان می دهد که ممکن است پایه ای در ژنتیک و عدم تعادل تغذیه ای داشته باشد. دو نوع بیماری ذخیره آهن وجود دارد ، اگرچه تفاوت بین آنها بسیار ناچیز است. این تغییرات عمدتاً در میزان آسیب دیدگی اعضای اصلی پرنده و همچنین مرحله یا سطح پیشرفت بیماری رخ می دهد. هموسیدروز ، نوع دوم این بیماری که به نظر می رسد کشنده تر از شکل اولیه ، هموکروماتوز باشد. مانند هموکروماتوز ، آهن مکمل (معروف به هموسیدرین) در بافت ها جمع می شود اما به نوعی بدون آسیب رساندن به هیچ یک از اندام های اصلی گردش خون است. در حالی که نه اثبات شده و نه مشخص شده است ، بسیاری از محققان دامپزشکی معتقدند که هموسیدروز به سادگی پیش زمینه هموکروماتوز است و تغییرات فقط به مرحله فعلی پیشرفت بیماری بستگی دارد.

آهن  خون هنگامی که در سطح مناسب باشد در بدن مهره داران طیف وسیعی از اهداف را انجام می دهد اما در درجه اول به عنوان یک عامل کمک کننده در تولید هموگلوبین(Hb یا Hgb)   عمل می کند. هموگلوبین پروتئینی در گلبول های قرمز خون است که به عنوان یک سیستم اکسیژن رسانی عمل می کند ، مولکول های اکسیژن زنده را از سیستم تنفسی پرنده و سایر بافت های بدن حمل می کند. در مورد هموکروماتوز ، وقتی که غلظت آهن بیش از حد لازم برای تولید هموگلوبین است و آهن اضافی مجبور به یافتن محلی  در اندامهای اصلی مانند کبد ، قلب و ریه ها می شود . وقتی آهن بیش از حد ذخیره شود ، سمیت ایجاد می کند.  در طی یک دوره کوتاه مدت ، اندام ها بیش از حد آسیب می بینندو  عملکرد طبیعی داشته ندارند  و به طور بالقوه منجر به مرگ ناگهانی پرنده می شوند. حتی اگر این پرنده از مسمومیت اولیه زنده بماند ، عدم تعادل آهن منجر به تجمع کشنده مایعات در بدن می شود. تنفس سخت می شود و قلب قادر به پمپاژ موثر خون نیست. بیماری ها و شرایطی مانند کم خونی و سرطان بوجود می آیند و منجر به مرگ زودرس پرنده می شوند.

هموکروماتوز ، یا ؛ بیماری ذخیره ای  آهن ، ؛ یک بیماری پر خطر است که به طور فزاینده ای در پرندگان اسیر  در قفس در سراسر جهان دیده می شود. گونه های پرندگان که به ویژه آسیب پذیر به نظر می رسند شامل توکان ، پرندگان بهشتی (Sturnidae) ، کویتزال (Caprimulgiformes) ، تانگر و سار (Passeriformes) و برخی طوطی ها (Psittaciformes) است. اضافه بار اولیه آهن تا حد زیادی یک انحراف ژنتیکی در نظر گرفته می شود. با این حال ، دلایل دیگر در حال بررسی است.

آهن بیش از حد موجود در جیره (در دانه ها و گلوله های غنی شده پرندگان) در حال حاضر به عنوان علت معقول هموکروماتوز شناخته می شود ، اساساً به این دلیل که این وضعیت در جمعیت پرندگان وحشی اتفاق نمی افتد . سایر علل احتمالی شامل استرس مربوط به ایمنی ، سمیت فلزات سنگین ، نقص متابولیکی ، گرسنگی و همبودی با بیماری های دیگر است.

هموکروماتوز یک بیماری بالقوه کشنده است که در اثر ذخیره بیش از حد آهن در کبد و سایر اندام های اصلی پرندگان اسیردر قفس  ایجاد می شود.

علائم هموکروماتوز در پرندگان

از دست دادن تعادل

اتساع حفره بطنی  (به علت مایع و ضعف)

افسردگی

سرفه کردن

تنگی نفس (تنگی نفس)

ضعف

بی حالی

بی اشتهایی

مرگ ناگهانی

انواع

این بیماری به دو نوع تقسیم می شود که  هموسیدروز به عنوان نوع کمتر کشنده بیماری در نظر گرفته می شود. در این حالت آهن در کبد جمع می شود اما آسیب عمده ای به اندام ها وارد نمی شود. از نظر برخی محققان هموسیدروز پیش زمینه شکل اصلی است .

دلایل هموکروماتوز در پرندگان

اعتقاد بر این است که هموکروماتوز یک بیماری ارثی است ، اگرچه بسیاری از گونه های پرندگان هنوز برای وحود  احتمالی مورد مطالعه قرار نگرفته اند. اخیراً ، حداقل دو ژن به عنوان عوامل موثر در توسعه آن جدا شده است. سایرعلل  شامل مکمل بیش از حد آهن در رژیم غذایی است. برخی از متخصصان تغذیه دامپزشکی معتقدند که رژیم کم آهن می تواند به کاهش موارد کمک کند. همچنین ، شرایط مربوط به سیستم ایمنی ، عفونت های باکتریایی ، دوره های گرسنگی و استرس (مانند شرایط نامناسب زندگی) همه این موارد هستند.

تشخیص هموکروماتوز در پرندگان

بسیاری از پرندگان به سرعت در معرض بیماری قرار می گیرند ، بنابراین تشخیص زنده ماندن معمولاً امکان پذیر نیست. کالبد گشایی تنها راه قطعی برای انجام معاینه کامل و نمونه برداری از کبد است.

در برخی موارد ، علائم قبل از مرگ وجود دارد   که در تشخیص کمک کننده است . تشخیص به سابقه ، علائم ، معاینه فیزیکی ، رادیوگرافی و ارزیابی مایعات انباشته شده  در حفره شکم بستگی دارد. در چنین حالتی ، ممکن است اقدام به درمان دامپزشکی شود ، اما اثبات نشده است که موثر باشد. بسیاری از پرندگان قادر به  بازیابی بهبود نیستند و سرانجام ظرف چند روز یا چند هفته از اولین علائم تسلیم بیماری می شوند.

درمان هموکروماتوز در پرندگان

هموکروماتوز معمولاً قابل بقا نیست ، اما تلاش های درمانی شامل آسپیراسیون مایعات جمع شده ، رژیم غذایی با آهن کم ، فلبوتومی و مانیتور منظم میزان  هماتوکریت ، وزن و تجویز زیرپوستی  دفروکسامین است.

بهبود هموکروماتوز در پرندگان

تلاش برای بهبودی به ندرت موفقیت آمیز است. هدف این است که یک رژیم غذایی با آهن کم (رژیم های غذایی حاوی کمتر از 100 ppm) ، کنترل  وزن بدن پرندگان و بیوپسی کبد ، انجام شود . فلبوتومی استراتژی ترجیحی طولانی مدت برای درمان است. آزمایش خون و خونریزی به عنوان بخشی از یک برنامه نگهداری توصیه می شود. در حال حاضر راهی برای تعیین پیش آگهی پرنده مبتلا به هموکروماتوز وجود ندارد.