عفونت با ماکرورابدوس ارنیتوگاستر Macrorhabdus ornithogaster

عفونت  با ماکرورابدوس ارنیتوگاستر  Macrorhabdus ornithogaster

مگاباکتریوز ( Megabacteriosis ) یک بیماری قارچی جدی و قابل توجه در گونه های خاص پرندگان است متل  فنچ ، کوکاتیل ، و باجریگار . تحقیقات نشان داده است که این یک باکتری نیست  ، در واقع یک ارگانیسم مخمر است که شامل یک هسته یوکاریوتی است. این قارچ درپیش معده و سنگدان پرندگان مستقر می شود ، که باعث بیماری مزمن می شود.

پرندگانی که مبتلا شده اند ممکن است ضایعات فاحشی داشته باشند که پیش معده متورم شده ، دچار پرخونی یا حتی خونریزی در آن دیده شود . یکی از مشخصه های اصلی این بیماری ، مقدار زیادی مخاط تولیدی است که توسط پرنده دوباره بالا آورده می شود و همچنین در لومن پیش معده  وجود دارد.

طیور و سایر انواع پرندگان اسیر مانند  طوطی سانان  وگنجشک سانان  خانگی  به طور کلی تحت تأثیر قرار می گیرند. این عفونت مخمری میله ای است و می تواند تا 5 میکرومتر عرض و 70 میکرومتر طول داشته باشد

عفونت Macrorhabdus ornithogaster در پرندگان یا مگاباکتریوز ، یک عفونت قارچی است که انواع خاصی از گونه های پرندگان را تحت تأثیر قرار می دهد.

علائم عفونت Macrorhabdus ornithogaster در پرندگان

علائم عفونت Macrorhabdus ornithogaster ممکن است کاملاً شدید و اغلب کشنده باشد. پرنده ای  از این مگاباکتریوز رنج می برد دارای علایم زیر می باشد :

ضعف

لاغری

استفراغ

ورم معده خونریزی دهنده حاد

بی حالی

اسهال

پرهای ژولیده

رگورژیتاسیون

سر و صدا کردن

مرگ

انواع مختلفی از عفونت های قارچی در پرندگان وجود دارد. این موارد برای شناسایی و درمان در اسرع وقت مهم هستند تا شانس بیشتری برای بهبودی داشته باشند. سایر عفونت های قارچی عبارتند از:

آسپرژیلوز

کاندیدیازیس

کریپتوکوکوزیس

رودولینوز

موكورمیكوز

علل آلودگی Macrorhabdus ornithogaster در پرندگان

اگرچه روش انتقال این عفونت ناشناخته است ، اما مطالعات نشان می دهد که ممکن است از پرندگان آلوده به پرندگان دیگر منتقل شود. علل ممکن است شامل موارد زیر باشد:

از طریق مدفوع به مسیر خوراکی منتقل می شود

عوامل ژنتیکی

تماس نزدیک با سایر پرندگان آلوده

تشخیص عفونت Macrorhabdus ornithogaster در پرندگان

اگر شک دارید پرنده شما به M. ornithogaster مبتلا باشد ، به دامپزشک پرندگان مراجعه کنید . او سوالات مربوط به علائم پرنده و شدت آن را خواهد پرسید. وی معاینه بدنی می کند و از نزدیک علائم  را بررسی می کند.

تست های آزمایشگاهی توسط دامپزشک متخصص  پرندگان انجام می شود. نمونه  خون ، مشخصات بیوشیمی و نمونه مدفوع همه مورد آزمایش قرار می گیرند. کم خونی ممکن است در خون پرنده مشهود باشد و همچنین میزان  الکترولیت ها کاهش یابد. تغییراتی که در شمارش کامل خون ظاهر می شوند نیز ممکن است عفونت و همچنین افزایش PH در پیش معده  را نشان دهند. در آزمایش مدفوع از رنگ آمیزی گرم استفاده خواهد شد. برای آزمایش مواد مدفوع ممکن است از تکنیکی معروف به mini-Flotac نیز استفاده شود. آزمایش سیتولوژی از نمونه های معده واقعی یا پیش معده  نیز ممکن است انجام شود.

دامپزشک متخصص پرندگان  همچنین ممکن است با استفاده از روش های کنتراست سولفات باریم عکس رادیولوژی انجام دهد. این آزمابش  ممکن است از یک مگاباکتریوز احتمالینشان دهد . ضایعات همچنین ممکن است در دستگاه گوارش پرندگان وجود داشته باشد و دامپزشک نیز ممکن است این موارد را آزمایش کند.

درمان عفونت Macrorhabdus ornithogaster در پرندگان

اگر پرنده شما با  M. ornithogaster آلوده تشخیص داده شده باشد ،دامپزشک پرندگان  پیش آگهی خود را برای شما توضیح می دهد و یک برنامه درمانی برای او ترسیم می کند. روش های درمانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

داروهای ضد قارچ

داروهای ضد قارچ ممکن است به جای آنتی بیوتیک تجویز شود. آمفوتریسین B به طور معمول داروی انتخابی بسیاری از متخصصان دامپزشکی است. این دارو ممکن است از طریق دهان ، مخلوط با آب یا مخلوط در غذا به پرنده شما داده شود. همچنین ممکن است نیستاتین جهت  استفاده در پرندگان خانواده گنجشک ها و گلدین فنچ ها موثر باشد .هر دوی این داروها به غشای سلولی قارچ ها ، ارگسترول ها متصل می شوند.

افزایش اسیدیته

افزایش اسیدیته سیستم معده ممکن است به پرندگان مبتلا به این بیماری کمک کند ، زیرا قارچ ها محیط قلیایی تری را برای رشد ترجیح می دهند. دامپزشک شما ممکن است از اسیدهای آلی مانند سرکه یا آب گریپ فروت برای افزودن به آب پرندگان استفاده کند. وی همچنین ممکن است پروبیوتیک حاوی لاکتو باسیل  را به رژیم غذایی پرندگان اضافه کند .

بهبود عفونت Macrorhabdus ornithogaster در پرندگان

دامپزشک پنردگان  در مورد مراقبت در خانه و مدیریت پرنده خود توضیحاتی در مورد آنچه باید انجام دهید را توضیح می دهد. خوشبختانه ، این بیماری قابل درمان است و پرندگان معمولاً در صورت تحت تأثیر قرار نگرفتن شدید و رعایت پروتکل درمانی ، به درمان پاسخ می دهند. در صورت عدم درمان ، این وضعیت می تواند کشنده باشد.

کاهش هرگونه تماس پرندگان سالم  با بیماران بسیار مهم است ، بنابراین باید پرنده آسیب دیده را جدا کرد. تمیز و بهداشتی نگه داشتن پرندگان نیز ضروری است. دامپزشک متخصص همچنین در مورد عوامل استرس زای پرنده برای جلوگیری از بهبودی با او صحبت خواهد کرد. بسیار مهم است که به توصیه های دامپزشک پرندگان خود گوش فرا دهید و در صورت داشتن هر گونه سوال  ودیدن علائم جدید اورا مطلع سازید .ممکن است او بخواهد پرنده شما را دوباره ببیند تا سلامتی و وضعیت او را کنترل کند و به شما مشاوره دهد که چگونه مطمئن شوید  پرنده به درستی بهبود می یابد و چگونه می توانید سایر پرندگان خود را به خوبی نگه دارید.