بیماری منقار و پر طوطی سانان( PBFD)

بیماری منقار و پر طوطی سانان ( بیماری PBFD )

این ویروس همچنین سیستم ایمنی بدن را مختل می کند. در نتیجه ، بسیاری از پرندگان بیمار تسلیم عفونت های باکتریایی و سایر بیماری ها می شوند.

این بیماری برای اولین بار در کاکادوها مورد توجه قرار گرفته است اما از آن زمان در بسیاری از گونه های پرندگان ، به ویژه در طوطی خاکستری های آفریقایی ، کوکاتیل ها ، باجی ها ، طوطی های اکلکتوس ، مرغ عشق ، ماکائو و روزلا تشخیص داده شده است.  طوطی خاکستری های آفریقایی(کاسکو) شدیدا تحت تأثیر قرار می گیرند

PBFD به طور معمول منجر به مرگ پرندگان آسیب دیده و از بین رفتن پرندگان جوان در مجموعه های آلوده می شود.

پرندگان مبتلا به  فرم مزمن دچار سرکوب سیستم ایمنی می شوند و ممکن است به دلیل نقص سیستم ایمنی  در معرض بیماری های دیگر قرار بگیرند.

کاکاتو باعلائم  غیر قابل مشاهده از بیماری یا وجود  نتیجه مثبت یک پرنده بدون مشکل پر ممکن است به معنای ناقل بودن پرنده باشد یا اینکه اخیراً در معرض ویروس قرار گرفته است. در این موارد بهتر است طی حدود 90 روز پرنده را جدا کرده و مجددا آزمایش کنید. برای اطمینان از عدم وجود آلودگی ، نمونه دوم باید توسط روش  خون گیری از رگ گیری جمع آوری شود.

اکثر پرندگانی که فقط در معرض ویروس قرار می گیرند ، یک پاسخ ایمنی ایجاد می کنند و عفونت را از بین می برند. کسانی که در آزمون دوم هنوز مثبت هستند باید به عنوان ناقل در نظر گرفته شوند. ودر نهایت  آنها احتمالاً بیماری را نشان می دهند و بالقوه عفونی هستند.

PBFD یکی از بیماری هایی است که می تواند از پرنده ای به پرنده دیگر منتقل شود و خطر شیوع این بیماری یا سایر بیماری ها دلیل خوبی برای قرنطینه کردن هر پرنده جدیدی است که وارد خانه شما می شود.

PBFD بسیار مسری است و هیچ درمان شناخته شده ای وجود ندارد . پرندگان ناقل این بیماری ممکن است تا زمان بروز استرس علائمی از خود نشان ندهند ، اما ممکن است پرندگان دیگر را قبل از جدا سازی آلوده کنند.

بیماری منقار و پر  (ایدز پرندگان )

علائمی به طور معمول در پرندگان جوان بروز می کند اما در پرندگان مسن نیز  ممکن است دیده شود ، شامل موارد زیر است:

ناهنجاری های پر

ناهنجاری های منقار

پرهای از دست رفته

برخی از پرندگان قبل از نشان دادن علائم فوق بر اثر بیماری می میرند

سایر علائم احتمالی: از دست دادن اشتها ، اسهال ، و برگرداندن غذا

اغلب مرگ ناشی از عفونت ثانویه به دلیل کاهش ایمنی ناشی از PBFD است.

درمان بالقوه و مراقبت های حمایتی

تعداد کمی از پرندگان از PBFD زنده می مانند اگرچه ممکن است با مراقبت خوب و کاهش  استرس عمر طولانی داشته باشند. مکمل ویتامین ها ، مواد معدنی و پروبیوتیک ها برای تقویت سیستم ایمنی بدن کمک خواهد کرد و درمان عفونت های ثانویه به طور منظم مورد نیاز است.

به گفته دکتر راس پری متخصص پرندگان که  خاطرنشان می کند که برخی از طوطی هایی که بیماری حاد تا  تحت حاد دارند فقط با قرار دادن در یک "رژیم غذایی متعادل" بهبود می یابند ، که معمولاً بر اساس پلت های خوش فرم  با کیفیت یا کرامبل است که با کمی مکمل از مقدار زیادی سبزیجات آلی تازه ، سبزیجات و میوه جات ، و کمی مراقبت  بهبود می یابند

با ارائه مراقبت های حمایتی به پرندگان کمک  می شود  تا تمام انرژی خود را برای خوب شدن متمرکز کنند.

پر کنی  یا PBFD ؟

جوجه های جوان احتمالاً  پر کن نمی شوند. بنابراین این امر در مورد جوجه ها صدق نمی کند. با این حال ، اگر یک پرنده بالغ دچار از  دست دادن پرها  شود ، ممکن است هر یک از این احتمالات را در نظر بگیرید. با دیدن محل از بین رفتن پرها می توانید بین PBFD و کنده شدن پرهای طبیعی تفاوت قائل شوید. اگر آنها از ناحیه سر و تاج پر ازدست داده اند - منطقه ای که نمی توانند منقار خود را برای کندن به آن برسانند ، پس احتمالاً به  بیماری منقارو وپر پرندگان یا ادر اصطلاح عموم ایدز پرندگان  دچار شده است .

پرنده ای که از PBFD رنج می برد ...

به احتمال زیاد خصوصیات غیر طبیعی و پر و منقار را نشان می دهد

ممکن است پرهایی داشته باشد که شبیه کلش باشد و بدیهی است تغییر شکل یافته است

احتمالاً پرهای کوتاه  و چماقی شکل دارد

ممکن است پرهای فرفری در پوشش بدن ایجاد شود

وجود  ساقه های  پر که اغلب می شکند ، یا ممکن است باریک شدن یا سوزن شدن شافت ها ی پر را ببینید (این وضعیت با هر پر ریزی  بدتر می شود و پرنده به دلیل عدم فعالیت فولیکول های پر خود معمولاً به تدریج طاس می شود).

بیشتر مواقع  منقار فوقانی تغییر شکل داده و اغلب بیش از حد رشد کرده باشد. منقار معمولاً شکافته یا شکسته می شود.

بیماری منقار و پر  پرندگان جوان:

پرندگان جوان از یک نوع حاد PBFD رنج می برند که در اولین شکل گیری پر آنها بعد از جایگزینی پرهای  کرکی رخ می دهد. پرهای در حال رشد اغلب شکستگی  به همراه خونریزی یا ریزش دارند.

برخی از جوجه ها ممکن است به دنبال یک دوره کوتاه بی اشتهایی (از دست دادن اشتها) ، افسردگی و اسهال ، با اختلال بسیار کمی در پر ، از بین بروند.